"Eenzame nacht"

Alleen,
geen mens om mij heen.
het is stil
koud en kil.
Duister,
als een zacht gefluister
valt de nacht.
Volkomen onverwacht,
verlicht de maan
het donkere bestaan.
Een omarmen,
verwarmen.
Heel overdacht,
teder en zacht,
bekwaam,
dwars door het raam.

Gedachten,
die langzaam verzachten.
Over de aarde,
trekt een bloemengaarde,
vol van de mooiste kleuren.
Die warmte op beuren,
wat vanzelf nooit was gekomen
Zo boze dromen
verdringen,
kou bedwingen.
Om het hart een nieuwe start
te geven.

Heel even straalde de zon
aan de donkere horizon.
Heel even dansen
nieuwe kansen
als eens sterrenpracht
door de donkere nacht.
Maar, even later
komt bevroren water,
heel langzaam
door het hemellichaam
zonder overwinning,
als een herkenning,
je laten bespeuren....
Dat alleen Jij, je leven kan opfleuren.
Warmte, het leven op aarde laat groeien,
waarin ook jij
mag bloeien!
 

"Bron: Uit eigen werk Christien"